Deze blog plopte op. Eentje die ik 3 jaar geleden had geschreven. Mijn oudste heeft nu weer een cavia. Iets dat haar altijd trok. De jongste twee dames vonden konijntjes toch liever en knuffeliger.
We houden van dieren. We hebben dan ook 2 grijze roodstaarten en een valkparkiet en hadden een konijn. De vogels zijn voornamelijk van mij, het konijntje was van mijn jongste dochter Sally.
Voor 6 jaar geleden kreeg ze 2 konijntjes voor haar verjaardag nadat ze er vaak na gevraagd heeft. Toen begon Kirsty maar ik wil er ook. Sally zei ik krijg de langoor het mannetje en jij mag het langhaar het vrouwtje hebben. Het mannetje werd Pelle genoemd en het vrouwtje Puk. Ze deden om en om de kooi schoonmaken, verdeelden dus de taken goed.
We hadden een nestje met jongen en toen moest het mannetje eraan geloven. Geen tweede nest dus onder het mes. Ze zaten in de winter binnen in de bijkeuken. Maar in de lente en herfst gingen ze overdag al naar buiten. In de zomer verbleven ze buiten. Tot dat de draad van de kooi flink ingedeukt was. Sindsdien waren ze alleen nog maar overdag buiten.
Nu begon ik veel last te krijgen met mijn ademhaling. Dit bleek dus steeds als ik een tijdje in de bijkeuken was. Ik zal wel moeten daar staat mijn naaimachine. Ik kreeg ook steeds last als ik de nagels moest knippen bij haar. Dus als wat aan het vrouwtje gedaan moest worden vroeg ik al een vriendin om mijn kinderen te helpen.
Kirsty had opeens geen tijd meer om Sally te helpen. Kirsty had veel huiswerk en moest het nodige leren voor de kadetten (ze deed op zaterdag de brandweer opleiding). Sally stond er alleen voor, ik kon haar niet helpen.
Ik moest er dus steeds op wijzen dat het konijntje een schone kooi wilden, Puk moet ook elke dag geborsteld worden. Dan deed ze het wel maar was aan het mokken dat ze alles alleen moest doen. Toen heb ik gezegd dat ik een ander thuis voor ze ga zoeken. Toen was het huilen maar niet mijn Pelle.
Ik heb dus voor Puk ons langhaar een ander thuis gevonden. Ze vonden haar een mooi konijn, vonden het geen probleem haar elke dag te borstelen. Pelle is dan bij ons gebleven. Vanaf dat Puk er niet meer was liep Pelle elke dag door ons huis. Elke avond op schoot als er TV gekeken werd. Bij mooi weer naar buiten, had altijd een schone kooi.
Nu zijn we een dag niet thuis en zouden laat naar huis komen. Toen we thuiskwamen was er een lege kooi. Amy onze oudste was alleen thuis en mijn ouders kwamen op bezoek. Pelle liep net door het huis heen. Hij legde zich onder de stoel van mijn man en daar is hij omgekiept. Pelle was gestorven.
Amy had er moeite mee, ze voelde zich schuldig. Maar gelukkig waren mijn ouders er. Die hebben haar geholpen. En het konijntje weggebracht.
Toen we thuiskwamen was de kooi leeg. Wat een verdriet bij Sally, ze was ontroostbaar. Zelfs bij mij liepen enkele tranen. Het was een lief konijntje, het was een kleine knuffelbeer geworden. We zullen hem erg gaan missen.
Heb jij
Reactie plaatsen
Reacties