Je werd geboren met nog een broertje of zusje. Helaas ben jij de enige die het overleefd heeft. We hebben je met de hand opgevoed. In het begin zat je in de kist, deze stond voor de kachel zodat je het warm had. Je was 5 weken oud toen we je begonnen met voeren.
Je zat voor en na het voeren steeds bij ons op de arm. Lekker in een dekken zodat je het warm had.
Je ging niet graag in de kist, zat daarom veel bij mij.
Je werd groter en je mocht in een kooi gaan zitten. Maar daar wilde je niet graag in. Je zat dus veel bij mij en de meisjes. Je kreeg de naam Sophie. We wisten dat we eens afscheid van je moesten gaan nemen. Maar we wilden daar nog niets van weten. We genoten ervan hoe je bij ons zat, met ons speelde en als we je voerden.
Langzaamaan begonnen we je vast voeding te geven naast je papje dat je krijg. Vooral die banaan was lekker. Maar ook het koekje en het frietje. We lieten je alles proeven. Je at het allemaal op. Had je problemen met het velletje of korstje dan haalden we het eraf voor je.
Kirsty zong voor jou een Frans liedje omdat je naar een meid ging die Frans sprak. Helaas kwam hier iets tussen. En we moesten een nieuw thuis voor je zoeken. Ik ging in die tussen tijd veel wandelen en nam je dan ook mee als het weer het toe liet. Je zat dan op mijn schouder, maar als je behoefte wilde doen dan moest je af. Als je op de grond zat dan was het goed. Was je klaar dan klom je weer op mijn schouder. We maakten leuke foto’s die ik aan iedereen liet zien. Ik kreeg leuke berichtjes op jouw foto.
Er waren veel mensen die je graag wilden hebben. Maar het nu niet konden veroorloven. Het is een tijd waar we het niet gemakkelijk hebben. Waar jij niets van mee krijgt. Jij geniet van de momenten met ons. Het spelen met de crocs, het wandelen, het zingen. Je was zelfs niet bang voor honden. Je gaf een zelfs een kusje. Hierdoor hechten wij ons nog meer aan jou, word het afscheid alleen maar moeilijker.
We hebben zoveel jongen gehad, maar jij was de liefste en het aanhankelijkste. Ik wilde daarom ook een goede nieuwe thuis voor je zoeken. Gisteren heb ik je afgestaan aan een lieve man. Het klikte meteen met jullie twee.
Ik had het moeilijk, ik ben mijn wandelmaatje kwijt. Ons knuffeltje is er niet meer. Ik weet dat je het goed hebt. Ik heb de eerste foto’s gezien van je speelgoed en je kooi. Jij hebt het goed. Ik mag je ook altijd komen bezoeken als ik in de buurt ben. Ik zal dit zeer zeker doen.
Ik heb hier een leuk filmpje van haar, waar mijn dochter zingt voor haar. Ze zingt in het Frans omdat ze eigenlijk naar een Franstalige meid zou gaan. https://www.youtube.com/watch?v=3Vmzo8GtX20&t=13s
Je ziet hier leuke foto’s van onze wandelingen. Ik genoot elke keer weer opnieuw van haar.
Reactie plaatsen
Reacties