Je werd geboren samen met nog een broertje of zusje. Helaas ben jij de enige die het overleefd heeft. We hebben je met de hand opgevoed. Toen je nog klein was zat je in de kist, deze stond voor de kachel zodat je het warm had.
Toen je vijf weken oud was, begonnen we je te voeren. Voor en na het eten zat je graag op onze arm, veilig onder een dekentje om je warm te houden. Je ging niet graag terug in het kistje, dus je bracht veel tijd bij mij door. Die momenten koesterde ik, en ik genoot van elk speels moment met jou.
Na verloop van tijd mocht je in een kooi zitten, maar daar had je weinig interesse in. Je bleef liever bij mij en mijn dochters, je kreeg de naam Sophie. Al snel gaven we je naast je papje ook vast voedsel, en je genoot van alles wat we je lieten proeven. Vooral de banaan, het koekje en het frietje vielen in de smaak. Als je moeite had met het velletje of korstje, haalden we het voor je weg. We wilden dat je niets tekortkwam.
We wisten dat we eens afscheid van je moesten gaan nemen. Maar we wilden daar nog niets van weten. We genoten ervan hoe je bij ons zat, met ons speelde en als we je voerden.
Mijn dochter Kirsty zong voor jou een Frans liedje omdat je naar een meid zou gaan die Franstalig was. Helaas kwam hier iets tussen, we moesten een nieuw thuis voor je zoeken. Ik nam je zelfs mee tijdens mijn wandelingen, waarbij je op mijn schouder zat. Als je moest, liet ik je even op de grond, maar daarna klom je meteen weer op mijn schouder. We maakten samen leuke foto's, die ik vol trots aan iedereen liet zien. De positieve reacties op jouw foto's deden me goed.
Er waren veel mensen die jou graag wilden hebben, maar helaas konden ze het zich niet veroorloven. Het was een moeilijke tijd voor velen, maar jij wist van niets en genoot simpelweg van onze gezelschap. Jouw speelsheid met crocs, het wandelen en het zingen bracht zoveel vreugde in ons leven. Zelfs honden schrokken je niet af; je gaf zelfs een kusje aan een van hen. Hierdoor werden we nog meer aan je gehecht en viel het afscheid nemen steeds zwaarder.
We hebben in het verleden veel huisdieren gehad, maar jij was zonder twijfel de liefste en meest aanhankelijke van allemaal. Daarom wilde ik voor jou een goede en liefdevolle nieuwe thuis vinden. Uiteindelijk heb ik je afgestaan aan een lieve man die meteen een speciale band met jou voelde. Hoewel ik wist dat dit het beste was voor jou, voelde het alsof ik mijn wandelmaatje en knuffelmaatje kwijtraakte. Het doet pijn, maar ik weet dat je het nu goed hebt.
Ik heb al foto's gezien van je nieuwe speelgoed en kooi, en het ziet er allemaal geweldig uit. Jouw geluk is het belangrijkste voor mij, en ik ben dankbaar dat je nu bij iemand bent die goed voor je zorgt. Gelukkig mag ik je altijd komen bezoeken als ik in de buurt ben, en dat zal ik zeker doen.
Lieve Sophie, je hebt een speciaal plekje in mijn hart. Ik zal onze mooie herinneringen koesteren en jouw vrolijke aanwezigheid nooit vergeten. Bedankt voor alle liefde en vreugde die je in ons leven hebt gebracht. Hoewel ik je zal missen, ben ik blij dat je nu een liefdevolle thuis hebt gevonden. Vaarwel, mijn dappere vriendin.
Ik heb hier een leuk filmpje van haar, waar mijn dochter zingt voor haar. Ze zingt in het Frans omdat ze eigenlijk naar een Franstalige meid zou gaan. https://www.youtube.com/watch?v=3Vmzo8GtX20&t=13s
Je ziet hier leuke foto’s van onze wandelingen. Ik genoot elke keer weer opnieuw van haar.
Reactie plaatsen
Reacties