Als kind heb je vaak wilde dromen over wat je later wilt worden. De mijne was geen uitzondering; ik verlangde ernaar om militair te worden en mensen te helpen in landen waar hulp het hardst nodig was. Ik stelde me voor dat ik in vrachtwagens zou rijden, voedsel, dekens en andere noodzakelijke hulpgoederen zou brengen, en mensen in nood zou bijstaan. Maar soms verlopen onze plannen anders dan we hopen.
Toen ik zestien was, besloot ik om de militaire tests af te leggen. Alles leek goed te gaan, totdat ik tijdens de fietsproef faalde doordat mijn knie plotseling blokkeerde. Mijn grote droom leek in duigen te vallen, maar ik liet me niet ontmoedigen.
Ik besloot om een andere weg in te slaan en werd vrachtwagenchauffeur. Het idee om internationaal te rijden, misschien zelfs in Amerika, fascineerde me enorm. Helaas liep ook dit niet zoals gepland, omdat ik een ongeluk kreeg met mijn brommer en een diepgewortelde angst voor het verkeer ontwikkelde, samen met lichamelijke klachten.
Hoewel ik mijn oorspronkelijke dromen niet kon verwezenlijken, had ik altijd al een achtergrond in administratie en boekhouding. Dit bood me nieuwe mogelijkheden, maar moeder worden stond niet op mijn lijst. Toch kwam mijn oudste dochter onverwacht in mijn leven, en ik ontdekte een onvoorwaardelijke liefde die ik nooit had kunnen voorzien.
Het moederschap veranderde alles en zorgde voor een nieuwe focus in mijn leven. Werk kwam op de tweede plaats, en ik genoot van elk moment met mijn kinderen. Toen ze ouder werden, besloot ik weer aan het werk te gaan en vond ik een baan in een hotel. Niet waar ik van droomde, maar ik kwam onder de mensen.
Helaas nam het lot opnieuw een onverwachte wending toen ik mijn sleutelbeen brak en niet langer mijn werk goed kon uitvoeren. Ik werd gedwongen om een andere carrièremove te maken en werd huishoudelijke hulp. Het voelde goed om mensen te helpen en een glimlach op hun gezichten te toveren. Een vrouw noemde me zelfs haar 'fee' vanwege de vreugde die ik haar bracht.
Op de een of andere manier leidde mijn leven me altijd naar het helpen van anderen, wat er ook gebeurde. Maar ook dit werk kwam ten einde toen ik mijn knieschijf losraakte tijdens een ongeluk tegen de badkuip. Mijn mobiliteit werd beperkt, en sommige dagen waren een ware uitdaging.
Nu zie ik hoe grillig het leven kan zijn. Onze kinderdromen zijn slechts het begin van een intrigerend avontuur, vol onverwachte wendingen en nieuwe kansen. Hoewel mijn pad anders liep dan ik ooit had verwacht, koester ik mijn vier prachtige kinderen die mijn leven met geluk vervullen.
Als ik terugkijk op mijn reis, besef ik dat elke stap, hoe onvoorspelbaar ook, me heeft gebracht waar ik vandaag ben - een plek van liefde, voldoening en zorgzaamheid. Mijn verlangen om anderen te helpen, of het nu als militair, vrachtwagenchauffeur, of huishoudelijke hulp was, blijft diep in mijn hart geworteld.
Het leven is misschien niet gelopen zoals ik als kind had gedroomd, maar het heeft me gevormd tot de persoon die ik nu ben, en daar ben ik dankbaar voor. Mijn verhaal is een herinnering dat onze grootste avonturen vaak beginnen met de meest onverwachte wendingen.
Wat wilde jij worden, doe je dit werk of heel iets anders?
Reactie plaatsen
Reacties