Onze overwinter gast

Ik kwam een berichtje op facebook tegen van 3 jaar geleden. Een gast in ons tuinhuisje.

We komen niet snel in de winterperiode in het tuinhuisje. Maar het was goed weer en de kinderen gingen het huisje opruimen. Spullen van hen wat ze niet meer wilden konden opgeruimd worden.

Opeens een van de kinderen kwam naar binnen. Mama, mama kom snel. Ik dacht dat er wat was gebeurd. Ik naar buiten en toen zag ik het hele huisje lag vol met pluizen van de deken. Kijk hier ligt hij. Ja, dat was onze overwinter gast. Hij had de deken die op de grond lag gebruikt om in te liggen. Dat was zijn nest voor de winter. Die deken konden we ook weggooien die was helemaal kapotgebeten.

Hij was klein en zocht een plekje voor de winter. Ons tuinhuisje was ideaal voor hem. Lekker warm en niemand kon aan hem komen. Dus ook nog eens veilig. Maar hij kon niet naar buiten komen want de deur was dicht gemaakt.

Ik had in december de deur van het tuinhuisje dicht gemaakt toen ik zag dat hij open stond. Ik voelde me schuldig want hij kon dan niet meer naar buiten. Ik heb een bakje water er heen gezet en heb kattenvoer gekocht. Dat beviel onze gast goed.

Toen hebben we de deur maar weer op een kier laten staan zodat hij als hij wilde naar buiten kon. Maar hij vond het wel goed zo. Na een tijd was het voor onze gast toch de tijd om op te stappen. We zagen hem de straat oversteken naar de andere kant waar de wei is. Heel jammer vonden wij het.

Want hij was leuk om naar te kijken als hij at en dronk. We zijn blij dat we hem mochten helpen de winter door te komen.