Ik ben dol op dieren, heb dan ook altijd een hond, kat en konijn gehad als huisdier. Op de foto staat mijn konijn, mijn lapjes kat waar ik de naam niet meer van weet. De kleine hond was van mij haar naam was Snoetje, dan onze collie Marco. Hij ging dan ook vaak met mij en mijn moeder in de ochtend de krant mee rond brengen. Hij liep steeds naast mij.
Tot op een ochtend hij liep het kleine straatje naar onder. Ik riep hem nog terug maar hij kwam niet. Mijn moeder zei hij komt dadelijk wel. Maar ik was bang dat hij niet meer terugkwam. Net voordat we thuis aankwamen kwam hij aanlopen. Maar hij deed vreemd.
Mij deed hij niets maar mijn moeder, vader en broertjes gromde hij. Ook heeft hij mijn vader gebeten. We zijn toen naar de dierenarts geweest. Wat het geweest is weet ik niet meer. Maar als hij nog eens zou bijten moesten we hem laten inslapen. Niet lang erna beet hij weer mijn vader. En toen hebben we hebben we hem helaas moeten laten inslapen. Ik heb veel gehuild. Moest de krant alleen brengen gaan. Mijn krantenmaatje was er niet meer.
Ik ben nooit allergisch geweest voor honden en katten. Totdat ik thuis uittrok, geen huisdieren meer had. Mijn man is bang voor honden, dus bleef Snoetje bij mijn ouders. Maar toen begon het ik kreeg allergie. Ik heb veel verschillende medicijnen gebruikt tegen de allergie maar het hielp gewoon niet. Maar ik bleef toch gaan naar mijn dieren.
Mijn lapjes kat is niet lang bij ons geweest, ze kwam niet meer naar huis. Ik hoopte wel en heb altijd gekeken of ik haar terug vond. Ik woonde toen al niet meer thuis. Maar heb toen de rode kater gezien en ben hem gaan halen. Tijger kreeg hij de naam. Hij kon het goed met snoetje vinden.
Snoetje hebben we met 16 jaar moeten laten inslapen. Ze had wat aan het hart, vocht op de longen en was blind aan het worden. Mijn moeder liet mijn broertje gaan. Maar toen ik erachter kwam ben ik meteen naar de dierenarts gegaan. Ik kon haar niet alleen laten. Ik heb haar gezegd hoe veel ik van haar hield, dat ze mocht gaan. Ik was er kapot van. Het enige wat ik dagen erna heb gedaan was huilen zodra ik alleen was.
Tijger is ook heel lang bij mijn ouders geweest. Tot dat hij een dag niet meer terugkwam. Ook al woonde ik niet meer thuis. Zodra ik bij mijn ouders was en hem riep stond hij bij mij. Soms duurde het even, mar de meeste tijd was hij er meteen. Soms leek het wel erop of hij mijn auto hoorde. Als ik uitstapte kwam hij al aan lopen. Hij was super lief.
Mijn ouders hebben nu ook weer een hond. Maar door het gebruik van celzouten en aromatherapie kan ik er goed tegen. Heb er nog nauwelijks last van hem. Alleen als ik met de huid aan hem kom krijg ik uitslag. Maar geen loopneus of rode ogen meer. Ik gebruik de celzouten ook voor mijn hooikoorts.
Wil je meer weten over de celzouten of de aromatherapie kijk dan op mijn website. Hier vind je meer informatie.
Reactie plaatsen
Reacties